<< Terug naar blog

Deel dit bericht op Facebook
20 november 2020 Baken of slachtoffer?


Lichtbaken
Lichtbaken




Wat of wie bepaalt mijn stemming? Waarom voel ik me de ene dag licht en vrolijk en de andere dag zwaar en neerslachtig?

Ik volg mezelf bewust hoe mijn stemming is. En inderdaad, ik voel me de afgelopen tijd wat neerslachtig. En dat roept toch vragen op, want ik ben van nature een mens van het licht. Het glas is half vol en niet half leeg. Dit voelt daarom zo ‘niet mij’. Maar wat is er dan aan de hand…
Ik hoef u niet te vertellen in wat voor tijd wij leven. Het c-woord wil bijna niet meer over mijn lippen komen, corona. Je kunt geen krant openslaan of het staat erin. De talkshows hebben het nergens anders meer over. Het NOS journaal houdt een lijst bij van zieken en doden en heeft veel berichten waar ik niet vrolijk van wordt. Dat is wat ik aan informatie binnen krijg. En dan komt daar natuurlijk bij dat ik, net als ieder ander, beperkt wordt in mijn doen en laten, privé en in mijn werk.

Oké. Dan mag je wel eens een stemming hebben, denk je dan. Zeker. Dat vind ik ook echt. Maar als dit langer gaat duren, waar het meer en meer naar gaat uitzien, dan is dat niet prettig en ook niet gezond. Dus, wat kan ik eraan doen?
Er kwam een zin in mij op, door een gesprek met iemand over een heel ander onderwerp. Dat gesprek ging over slachtofferschap. Ik bedacht mij ineens; mijn stemming voelt ook wel als wat ‘slachtofferigs’. Er mag een omkering komen in dat gevoel; van slachtoffer naar baken. Dát is een mooie gedachte. Daar krijg ik ook gelijk al een ander gevoel bij. Hoe beroerd het nu ook is, ik wil er niet (te veel) onder lijden en wil heel graag anderen helpen om goed door deze tijd heen te komen. Dus zorg ik voor andere 'voeding': ik lees de krant om op de hoogte te blijven, maar kijk geen nieuws meer, volg geen talkshows. Verder lees ik boeken met een positieve boodschap en zorg ik dat ik in mijn contacten zo kort mogelijk iets over corona uitwissel en zo lang mogelijk over de dingen die wél kunnen, wél mogen, wijzend op waar de ruimte zit en niet de beperkingen.
En dat… ja, dat geeft mij absoluut een heel ander stemming. Zo ken ik mezelf gelukkig weer.
Het roer is om!



<< Terug naar blog